| Ба ифтихори 35-умин солгарди истикрюли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон |
| Таҳти назари
Раҳматкарим Давлатов Муҳаррир Меҳриддин Ғиёсӣ Мукарризон Вафо Элбойзода, |
| Абдуллоҳи Ҳотифй. Лайливу Маҷнун. – Матни илмии оммавй бо муқаддиму тавзехоти Асрори Раҳмонфар. – Душанбе: “Дониш”, 2024, 248 саҳ. |
| “Лайливу Маҷнун” аввалин достони “Хамса”-и нотамоми суханвари маъруфи тоҷик Мавлоно Абдуллоҳи Ҳотифй (1452 – 1520), якс аз ҷолибтарин маснавиҳои дар пайравии “Лайливу Маҷнун”- номаҳои Низомии Ганҷавӣ (1140 – 1210) ва Амир Хусрави Деҳлавй (1252 – 1325) нигошташуда мебошад, ки дар миёни мардум ва аҳли илму адаб аз иштиҳору маҳбубияти тамоме бархурдор будааст.
Магни ҳозираи илмӣ-оммавии маснавӣ, ки бори нахустин дар алифбои кириллӣ дар ихтиёри хонандагони азиз гузошга мептавад, дар заминаи ягона матни илмӣ-интиқодии дар алифбои ниёконамон интишорёфтаи маснавӣ (Душаибс, 1962), ки аз ҷониби донишманди фақиди тоҷик Саъдулло Асадуллоев (1932 – 1998) таҳия гардида буд, омодаи чоп гардидааст, ки барои мухлисону муҳаққиқони адабиёти классикии форсии тоҷикӣ муҳимму муфид хоҳад буд. |